Veel mensen denken ten onrechte dat Anorexia Nervosa een nieuwe aandoening is die onlangs is ontstaan als gevolg van maatschappelijke druk op dunheid. Anorexia is een aandoening die al heel lang bestaat, zij het in andere vorm.
Anorexia in de geschiedenis
Een reis terug in de geschiedenis onthult verschillende voorbeelden van wat we nu weten dat anorexia is. In West-Europa in de 12e en 13e eeuw waren 'wondermeisjes' vrouwen die zichzelf uithongerden en werden gerespecteerd vanwege hun vrome, religieuze gedrag. Catharina van Siena (1347-1380) werd vereerd als een heilige vanwege haar vastengedrag. Catherine vastte aanvankelijk als tiener om te protesteren tegen een gearrangeerd huwelijk met de echtgenoot van haar overleden zus Bonaventura. Vasten was toen een middel om enige controle uit te oefenen en is vergelijkbaar met een van de onderliggende factoren bij anorexia nervosa vandaag. Catherine slaagde erin haar interesses in theologie en pauselijke politiek na te streven. Kansen die minder waarschijnlijk beschikbaar waren voor een vrouw en moeder in die tijd. Haar lichamelijke controle was een teken van haar toewijding aan God in de ogen van de kerk.
Toen ze 16 was, begon ze alleen brood, groenten en water te eten. Ze gaf ook opzettelijk over na maaltijden. Ze leefde naar verluidt met lange tussenpozen van praktisch geen voedsel, behalve de eucharistie. Dit leidde tot een vroegtijdige dood op haar 33e na uithongering en vermagering. Waarschuwingen van haar biechtvader om goed te eten mochten niet baten.
Heilige anorexia
De praktijk van uithongering en vasten werd vaak omschreven als ‘heilige anorexia’ en verschilt van Anorexia Nervosa. De ‘heilige anorexia’ richt zich op spirituele zuiverheid in plaats van een geobsedeerde drang naar dunheid en overwaardering van lichaamsvorm en gewicht. Desondanks lijkt het onvermogen om te eten erg op elkaar.
Anorexia nervosa
De vroegste medische beschrijvingen van anorexia worden over het algemeen toegeschreven aan de Engelse arts Richard Morton, in 1689. Het duurde echter tot het einde van de 19e eeuw voordat Anorexia Nervosa algemeen aanvaard werd door de medische wereld als een erkende aandoening. In 1873 publiceerde Sir William Gull, een van de persoonlijke artsen van koningin Victoria, een baanbrekend artikel waarin de term Anorexia Nervosa werd vastgesteld en waarin een aantal gedetailleerde casusbeschrijvingen en behandelingen werden gegeven.
