Voor de behandeling van een eetstoornis is het belangrijk deze zo vroeg mogelijk te starten. Toch is het lastig om als naaste een eetstoornis bij je dierbare te herkennen. Wanneer er sprake is van een eetstoornis kunnen zowel fysieke als mentale aanwijzingen naar voren komen.
Bij een eetstoornis is vaak sprake van een gewichtsverlies, gewichtstoename en/of gewichtsschommelingen. Voor de omgeving is dit te herkennen aan het wijder of strakker zitten van kleding en sieraden. Echter kan het dragen van wijde kleding of meerdere lagen kleding een signaal zijn om deze gewichtsveranderingen te verbergen.
Wanneer er sprake is van ondergewicht, ondervoeding of vasten kunnen er fysieke klachten ontstaan zoals vermoeidheid, duizeligheid en flauwvallen. Maar ook een bleke huidskleur, het koud hebben, blauwkleuring van handen, voeten en neus, slapeloosheid en haaruitval zijn symptomen. Bij vrouwen kan een onregelmatige menstruatie of het uitblijven daarvan voorkomen.
Ook spelen vaak maag- of darmklachten op. Wanneer er wordt gebraakt na het eten kunnen er verschillende symptomen hiervan het gevolg zijn. Denk aan aangetast tandglazuur, afgesleten snijtanden, tandafdrukken en wondjes op de knokkels, een schorre hese stem, opgezwollen speekselklieren en uitdroging.
Andere aanwijzingen van een eetstoornis kunnen zijn het vermijden van eetmomenten, lichamelijk contact of sociale gelegenheden. Langzaam eten, eten erg klein snijden of dwangmatig rangschikken op het bord, eten weggooien of voedingsmiddelen weigeren zijn ook aanwijzingen.
Daarnaast wordt extreem veel en dwangmatig sporten en bewegen ook gezien als aanwijzing voor een eetstoornis. Dit kan vervolgens weer leiden tot blessures. Andere mentale aanwijzingen die voorkomen bij eetstoornissen zijn een verstoord lichaamsbeeld, sombere en depressieve gevoelens en veel piekeren en in sommige gevallen zelfs suïcidale gedachten.
