Oxaalzuur is een organische verbinding die in veel planten voorkomt. Zo komt oxaalzuur voor in onder andere spinazie, boerenkool, rabarber, bieten, thee, cacao en noten.
In planten is oxaalzuur meestal gebonden aan mineralen en vormt het oxalaat. De termen "oxaalzuur" en "oxalaat" worden in de voedingswetenschap door elkaar gebruikt.
Je lichaam kan zelf oxalaat produceren of het uit voedsel halen. Eenmaal geconsumeerd, kan oxalaat binden aan mineralen om verbindingen te vormen, waaronder calciumoxalaat en ijzeroxalaat. Dit komt meestal voor in de dikke darm, maar kan ook plaatsvinden in de nieren en andere delen van de urinewegen. Voor de meeste mensen worden deze verbindingen vervolgens via de ontlasting of urine uitgescheiden.
Voor mensen die de neiging hebben om nierstenen te vormen kan een dieet hoog in oxalaat een verhoogd risico op nierstenen met zich mee brengen.
